දැන් හොඳටම වහිනව.....
බ්ලොග් එකක් ලියන්න හිතුනා...
නිදියන්න තව වෙලත් තියෙනව.ඇඳට ආවම ජනේලෙන් අහස පේනව.වැස්ස පේන්නැති උනත් සද්දෙ ඇහෙනව.
පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම ඒ සද්දෙට ම කැමතියි.
",,,මහ වැස්සකපෙර නිමිති පෙනෙනවා. කවුළුව අතරින් හිරිපොද එනව..." මට එක පාරට මතක් උනා. මේ වෙලාවට මට හිතෙනව ජීවිතේ හරිම අව්නිශ්චිතයි නේද කියල.
ඒක මේ වැස්සත් එක්ක වැඩිවෙන හැඟීමක්... අර කවුද කියල තියෙනවනෙ....,
"ජීවිතය යනු කුනාටුව එනතෙක් බලා සිටීම නොව වැස්සේ නැටීමයි.." කියල.
ඒත් නටන්න තරම් හිතක් නෑ මට. හම්ම්.. මගේ සුපුරුදු මිත්‍රයා 'ඇල්කොහොල්' ලඟ හිටියනම්.
නමුත්......
"මීවිතකින් ගත උනුසුම් වූවද සිත උනුසුම් වේදෝ... එපා එපා මීවිත මගෙ දෙතොලට.,එපා එපාමීවිත මගෙ දෙතොලට
ආපසු මගෙ කුටියට යනව.මා ආපසු යනවා...."
අසා සැනසෙන්න- play
